00:56 - Sara nie śpi :(
Ja też zasnąć nie mogłam to też się nie gniewam za bardzo. Poza tym, dziecko moje sprawiło mi dzisiaj (a raczej wczoraj) taką niespodziankę, że i tak pogniewać się na nią nie miałabym sumienia.
Wykorzystując sytuację, w której nie mam akurat (poza oczywiście pilnowaniem pociechy) nic ciekawego do zrobienia mogę się podzielić z Wami ową niespodzianką.
Tak więc, Sara jak wiadomo chodzić potrafi. Tyle, że tylko w domu i w przestrzeni zamkniętej. W domu zna wszystkie kąty na pamięć i nawet jak jej wzrok nie nadąży za tempem poruszania się, chodzi na pamięć. Podłoga jest równa, nie opada, nie podnosi się, nie ma krawężników, schodów ani za bardzo się o co potknąć. Jak straci równowagę to nie jest też bardzo twardo. Wzrok napotyka wszędzie "barierę", ściany są blisko i jest poczucie bezpieczeństwa.
Zupełnie inaczej to wygląda na zewnątrz. Świat robi się wielki, jest przestrzeń, są też wszystkie bariery w poruszaniu się, których nie ma w domu. Zmienia się natężenie światła i po godzinie Sary oczy są zmęczone i zaczerwienione.
Sara na spacerze z chęcią maszeruje, ale tylko za rękę. Próby samodzielnego wędrowania po 3 - 5 metrach kończyły się na ogół spektakularnym upadkiem. Powód prosty "głowa nie nadąża za nogami".
A tu dzisiaj pociecha zebrała się w sobie i proszę - nasz pierwszy bezwypadkowy, w pełni kontrolowany, na niedużym dystansie ale za to całkowicie samodzielny spacer :D
